Koło Rolników, grupujące głównie młodzież ziemiańską powstało już w momencie kształtowania się zrębów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a więc jeszcze na Wydziale Rolniczym Towarzystwa Kursów Naukowych w 1906 roku. Młodzież akademicka była przekonana o konieczności uzyskania możliwie pełnego przygotowania się do prac w przyszłym zawodzie i w tym celu powstało Koło Rolników. Zadaniem jego członków było wdrażanie się w dziedzinę wychowania społecznego i organizacyjnego, znajomość zagadnień rolnictwa oraz pomoc koleżeńską w studiach.
Działalność organizacji została przerwana w 1918 roku, ponieważ młodzież akademicka postanowiła gremialnie wstąpić do wojska, aby bronić niedawno odzyskanej wolności Ojczyzny. Po zwycięskim zakończeniu działań wojennych i powrocie ocalałej młodzieży na nowo odżywa działalność Koła.
Po roku 1920 na terenie SGGW zaczyna swą działalność organizacja studencka o nazwie „Bratnia pomoc studentów SGGW”. Oprócz organizowania pomocy materialnej dla niezamożnej młodzieży, zainicjowała ona rozwój naukowego ruchu studenckiego, organizując m. in. Koło Naukowe Rolników.
Po ukończeniu uczelni członkowie KNR stworzyli „Związek byłych wychowanków SGGW”. Starali się tam podtrzymać więź koleżeńską wytworzoną w Kole. Agenda ta przetrwała do dziś i podtrzymuje tradycję jako „Stowarzyszenie wychowanków SGGW”.
Koło Naukowe Rolników jako organizacja niepolityczna, cechowało się większą samodzielnością i samorządnością. Fundusze Koła Rolników pochodziły ze składek, darowizn i własnej działalności gospodarczej, takiej jak wydawanie skryptów, opracowywanie zbiorów i pomocy naukowych. Oprócz pomocy koleżeńskiej funkcjonowała również biblioteka i czytelnia Koła, a działania skupiały się w sekcjach: Naukowej, Wydawniczej - zabezpieczając niezbędne pomoce naukowe w postaci skryptów i materiałów szkoleniowych, Praktyk - organizując najkorzystniejsze miejsca praktyk i Wycieczkowej - organizując wycieczki krajowe i zagraniczne.
KNR prowadziło aktywną działalność naukową i społeczną do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Działalność swoją wznowiło po 7 latach przerwy, w 1946 roku.
W latach 1949-1950 działało „Stowarzyszenie Kół Naukowych Wydziału Rolniczego”, które obejmowało: Koło Rolników, Rybaków, Zootechników oraz Koło Oświaty Rolniczej. Koło liczyło wówczas 655 członków i było największe na uczelni. Cele, jakie wówczas stawiali przed sobą jego członkowie, takie jak: rozwijanie zainteresowań naukowych, podtrzymywanie kontaktów ze światem naukowym, śledzenie nowych zdobyczy nauki, organizowanie seminariów, wycieczek i obozów naukowych pozostały aktualnie do dnia dzisiejszego.
Reorganizacja Uczelni w 1950-195l r. i wprowadzenie tzw. dyscypliny studiów i obowiązkowej obecności na wykładach ogranicza szerszą działalność Koła. Opiekę nad Kołem Naukowym Rolników objął prof. A. Listowski, dyrektor IUNG. Koło zaczęło rozwijać swoją działalność nawiązując do dobrych tradycji przedwojennych Kół Naukowych. Dobrą bazą do działalności naukowo-samokształceniowej były systematycznie realizowane seminaria i dyskusje oraz praktyki wakacyjne w zakładach naukowo-badawczych IUNG.
W 1957 roku, w zmienionych już nieco uwarunkowaniach społeczno-politycznych Koło Naukowe Rolników podjęło próbę reaktywowania Koła Oświaty Rolniczej oraz utworzenia przy tym Kole tzw. „Poradni Rolniczej", która stawiała sobie za zadanie upowszechnianie wyników badań oraz pomoc głównie indywidualnym rolnikom. Funkcję tą przejął później utworzony na Uczelni Zakład Upowszechniania Postępu Naukowo-Technicznego w Rolnictwie, a Koło Naukowe Rolników wróciło do dawnych form działania.
W latach sześćdziesiątych następuje ożywienie działalności Koła Naukowego Rolników. Organizowane były wyjazdy terenowe do gospodarstw, wakacyjne obozy naukowe, podjęto współpracę z władzami terenowymi. Zebrane w czasie tych obozów materiały i obserwacje służyły do opracowań referatowych wygłaszanych na zebraniach Koła.
W latach 1967-1978 funkcję opiekuna KNR pełnił dr Marian Kępka. Okres ten charakteryzuje się szczególnie ożywioną działalnością członków Koła, którzy tradycyjnie co roku organizowali obozy naukowe, jak również prowadzili badania na polach doświadczalnych i w laboratoriach.
W 1981 roku Sekcja Łąkarska organizuje wyprawę naukową do Maroka.
W 1982 r. funkcję opiekuna studenckiego Koła Naukowego Rolników obejmuje dr Ryszard Kołpak. Koło poszerza swoją działalność o popularyzację osiągnięć w prasie rolniczej. Nawiązano stałą współpracę z redakcją „Gromady-Rolnika Polskiego”, gdzie członkowie Koła redagowali specjalną kolumnę pt. „Aspiracje". Ponadto członkowie Koła publikują artykuły również w innych czasopismach. Wyniki prowadzonych badań posłużyły do opracowania bardzo interesujących referatów prezentowanych zarówno na forum krajowym jak i na międzynarodowym. Koło organizuje również corocznie wycieczki do zakładów naukowo-badawczych i produkcyjnych oraz organizuje seminaria i zebrania dyskusyjne.
Po nieznacznych przerwach w działalności obecnie KNR działa dalej. W 2002 roku zmienia się opiekun KNR, prof. Kołpaka zastępuje dr Katarzyna Kucińska. Od tego czasu zorganizowanych zostało wiele wyjazdów naukowych i szkoleniowych, wyjazdy na Targi związane z rolnictwem. Odbyło się także wiele spotkań z przedstawicielami różnego rodzaju firm ściśle związanych z branżą rolniczą. Spotkania dotyczyły produkcji roślinnej, czyli nawożenie, ochrona roślin, hodowla i nasiennictwo, rolnictwo precyzyjne itp. Dzięki uczestnictwie w tego typu spotkaniach wielu członków koła zainteresowało się i uzyskało możliwość odbywania praktyk w prężnie rozwijających się firmach rolniczych w Polsce i za granicą. KNR uczestniczy także w wielu konferencjach, w których bierze aktywny udział, czego dowodem jest wiele wyróżnień i nagród. Koło współpracuje z organizacjami takimi jak Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Krajowa Rada Izb Rolniczych, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa itp.
Każdy nowy dzień działalności Koła Naukowego Rolników przynosi nowe wyzwania, doświadczenia, tworzy nowe karty historii.